“Een vrolijk, lief en zacht kind”, dat was ik volgens mijn mama. Vol vragen, altijd aan het zingen of praten, met oog voor mooie dingen. Maar ook gevoelig en vaak heel bang. Zelf voelde ik me anders, een buitenbeentje.
Naar school gaan was eerst een uitdaging, later een hel. Ik kreeg er weinig begrip en nog minder begeleiding. Vriendschappen liepen op de klippen, de sfeer thuis leed eronder. Ik zocht mezelf, maar raakte steeds meer verstrikt in een web van depressie, angst en een heel laag zelfbeeld. Ik voelde me boos, verdrietig, alleen, hulpeloos en een mislukkeling. Toen ik me door het 6de middelbaar sleepte, liet mijn lichaam het afweten. Elke dag had ik hoofdpijn en was ik misselijk. Vaak kwam er ook nek-, rug- en buikpijn bij. Ik kwam na school thuis en viel als een blok in slaap. Tijdens vakanties kwam ik nauwelijks buiten, de telefoon opnemen of de voordeur opendoen zag ik niet meer zitten.
Mijn mama bleef niet bij de pakken zitten. Dokters, psychologen, psychiaters: elke keer opnieuw lieten ze mij mijn verhaal doen en kwamen ze met diagnoses (ADD, dyscalculie, dysorthografie enz.), gesprekstherapie, medicatie zelfs. Het hielp niet of maar even.
Ik had het gevoel dat niemand me echt begreep of aanvoelde waar het probleem lag. Dat ik ter plekke bleef trappelen, bang om weer te verdrinken. Ik raakte sociaal helemaal geïsoleerd en zag het niet meer zitten. Elke dag vocht ik om te overleven, terwijl ik gewoon wilde leven. Ik wou gewoon ‘normaal’ zijn…
Tot mijn mama ‘Kus De Kikker’ tegenkwam op internet. Bij onze eerste ontmoeting - waar ik heel bang voor was - voelde ik me zo welkom en begrepen. Ik merkte dat Sabine me ECHT wou en kón helpen, een gevoel dat ik bij geen enkele psycholoog heb gehad. Ze keek recht in mijn ziel… Hartverwarmend!
Bij het avondseminar ‘Hoogsensitiviteit (h)erkend en begrepen’ was ik heel ontroerd. Zo mooi! Mijn papa – die me vaak moeilijk begreep – was mee en dat was intens. Voor de sessie was hij kritisch, maar nadien vond hij het heel interessant. Er viel echt een last van mijn schouders: hij begrijpt me nu beter en houdt er rekening mee. Dat heb ik zo hard gemist…
Voor mij ging er een nieuwe wereld open. Sinds de twee dagen ‘Sensitief Sterk’ voel ik me veranderen. Ik bekijk zoveel dingen anders! Beetje bij beetje leer ik mezelf kennen en ontdek ik hoe mooi mijn hoogsensitiviteit is. Ik verlies me niet meer in elke emotie en pas ‘trucjes’ toe die een enorm verschil maken in mijn leven. Kortom, ik leer terug met mezelf in contact staan en er gewoon ‘zijn’.
Sabine was mijn redding en daar ben ik haar zo dankbaar voor. Ze is een diepgaande specialist met de waanzinnig mooie kracht om mensen echt te helpen en ze straalt een prachtige, authentieke energie uit. Echt een voorbeeld, voor mij en eigenlijk voor iedereen! Zoals mijn mama zei: ”Zoals Sabine zouden er meer moeten zijn.”
Ook al sleur ik heel wat bagage mee en heb ik nog een lange weg te gaan, ik voel diep vanbinnen de wilskracht om door te gaan en zie licht aan het eind van de tunnel. Ik was vergeten dat het leven mooi is en dat ik het met mijn hoogsensitiviteit nog mooier kan maken... Ik ben oké, dit is wie ik ben en dat is oké! Voor het eerst heb ik met heel mijn hart zin om verder te gaan.
