Ik heb heel erg genoten van uw uiteenzetting vanavond. Wat mij het meest bijgebleven is, is dat ik de angst en het willen beschermen van mijn kind moet proberen los te laten (iets waar ik het heel moeilijk mee heb). Hem moeten laten kennismaken met de realiteit van de harde wereld, en er dan te zijn voor hem. Hem te begrijpen, en te laten verwoorden wat hij denkt en voelt.
Vóór de lezing had ik zo mijn eigen theorie over deze hoog sensitieve kinderen, en die is nu alleen maar versterkt hierdoor! In mijn ogen zijn deze kinderen er om mensen terug veel bewuster te doen leven en stil te staan bij de dingen. Terug tijd te nemen voor elkaar en te onthaasten. Deze kinderen laten zich niet opjagen, dan gaan ze blokkeren en dwarsliggen en duurt alles nog veel langer. Onbewust dwingen ze ons om het rustiger aan te doen en voor alles de nodige tijd te nemen. Om stil te staan bij onze relaties met elkaar, de manier waarop we met elkaar omgaan en praten en de diepere betekenis van woorden en daden, van graag zien, een belofte maken, ...
Eigenlijk is het weer een fenomeen van de natuur, net zoals er bv. ziektes uitbreken bij overbevolking of er natuurrampen ontstaan die de mensen terug dichter bij elkaar brengt of bij de natuur. Zo dwingen deze kinderen ons ook om terug stil te staan en te durven voelen. Terug te gaan naar de basis: de mensen, gevoelens en het uitspreken ervan, eerlijkheid, oprechtheid, dingen over hebben voor elkaar...
Bedankt voor deze uiteenzetting en voor het doorgeven van uw ondervindingen.
Ingeborg, mama van Jesper
